Co łączy Kubusia Puchatka, mumie Chinchorro i rejestratory temperatury i wilgotności?

Prawdziwy pluszowy Kubuś Puchatek

Maskotka Kubusia Puchatka, Image ID 1628604

Maskotka Kubusia Puchatka (ang. Winnie the Pooh) oraz jego przyjaciele, należące kiedyś do Chrisa Milne’a, od 1987 roku cieszą oczy czytelników Nowojorskiej Biblioteki Publicznej.
Miś Christophera Robina został zakupiony w 1921 roku w domu towarowym Harrodsa w Londynie, był to prezent dla chłopca z okazji jego pierwszych urodzin. Ulubiona maskotka stała się inspiracją dla popularnej powieści Milne’a.

Maskotki na ekspozycji

Pluszowe zwierzaki Chrisa wzbudzają duże zainteresowanie zarówno wśród dzieci jak i dorosłych. Nowojorska Biblioteka Publiczna, chcąc przedłużyć żywotność maskotek a także zachować eksponaty w dobrym stanie dla kolejnych pokoleń czytelników, zapewnia monitorowanie warunków ich ekspozycji.

Najważniejszym działaniem jakie podejmuje instytucja jest monitorowanie i rejestracja warunków środowiskowych takich jak temperatura, wilgotność, poziom oświetlenia. Wysoka temperatura i wilgotność mogą powodować pleśnienie i rozwój szkodników, natomiast wysoki poziom oświetlenia wywołuje blaknięcie i niszczenie materiałów. Celem tych działań jest zapewnienie stabilnej temperatury i wilgotności oraz minimalizacja ilości oświetlenia, na jakie wystawione są obiekty muzealne.

Pluszowe eksponaty są rutynowo sprawdzane przez pracowników biblioteki. Gdy nie znajdują się na ekspozycji dostępnej dla odwiedzających, przechowywane są w bezkwasowych pudełkach i papierze. Przenoszone są niezwykle rzadko, ze względu na ich kruchość.

Najstarsze mumie zagrożone przez nadmierną wilgotność

By Pablo Trincado CC BY 2.0 via Wikimedia Commons

Najstarsze z odnalezionych na świecie szczątków poddanych mumifikacji, mumie należące do przedstawicieli kultury Chinchorro, są zagrożone. Starsze o co najmniej 2000 lat od mumii egipskich, odkryte w 1917 roku w Chile, w ciągu ostatniej dekady ulegały gwałtowniejszym niż we wcześniejszym okresie zniszczeniom, czerniały i podlegały procesowi rozkładu.

Nadmierna wilgotność powodem degradacji zabytków

Aby zatrzymać ten proces poproszono o pomoc badaczy z innych krajów. Eksperci z Uniwersytetu Tarapaca oraz z harvardzkiej Szkoły Inżynierii i Nauk Stosowanych (SEAS), po przeprowadzeniu serii badań próbek skóry z mumii, wyjaśniają, że to mikroorganizmy są przyczyną wywołująca nieodwracalne zniszczenia. Rozwój tychże mikroorganizmów, powodujących niszczenie eksponatów, wywołuje podwyższona wilgotność otoczenia. Twarze mumii zaczynały rozkładać się po 21 dniach od momentu wystawienia na zwiększoną wilgotność.

Skąd zmiany poziomu wilgotności?

W związku z ociepleniem klimatu wzrósł poziom wilgotności, także w rejonie gdzie znajduje się muzeum. Do niedawana był to bardzo suchy rejon w pobliżu pustyni Atacama. Zmiany klimatyczne niekorzystnie wpłyną na szczątki, które pozostały jeszcze nieodkryte i znajdują się w naturalnym środowisku w całym regionie, nie będzie można zatrzymać procesu ich niszczenia.

Jaki poziom wilgotności jest optymalny dla eksponatów?

W muzeum proces degradacji można znacząco spowolnić dzięki zapewnieniu optymalnych warunków przechowywania. Eksperci sugerują przechowywanie mumii w pomieszczeniach o stabilnym poziomie wilgotności pomiędzy 40-60% aby było możliwe zachowanie ich w dotychczasowym stanie. Zarówno wyższy jak i niższy poziom będzie dla eksponatów niekorzystny.

Powyższe dwa przykłady pokazują, jak ważne jest przy przechowywaniu cennych eksponatów zapewnienie optymalnych warunków, temperatury, wilgotności i oświetlenia. Niewłaściwe warunki przechowywania mogą prowadzić do niszczenia eksponatów i zwiększać koszty ich konserwacji. Zastosowanie elektronicznych rejestratorów do monitoringu temperatury, wilgotności, promieniowania UV umożliwia ciągłą kontrolę tych parametrów

Data publikacji:
7 stycznia 2016
Achem.pl